Esta web apoia á iniciativa dun dominio galego propio (.gal) en Internet

martes, mayo 16, 2006

La ruptura, la continuidad



Normalmente la gente no acepta de buen grado las lecciones de moral. Eso es algo que Morrow tardó mucho tiempo en comprender. Las personas son conscientes de su imperfección y lo asumen no como una motivación, sino como un límite imposible de superar. Y lo peor de todo es que se obsesionan y acaban por decir "yo soy así". Morrow siempre rechazó con furia esa expresión. Según él, eran unas palabras tristes para el hombre, porque negaban su propia naturaleza: la de que nada está escrito ni marcado. Para Morrow, ése era el único límite aceptable. Y se empeñó. Con la Escofdote lo consiguió, y todos nos quedamos impresionados.

Al principio, yo era del grupo de los escépticos, me hacían gracia sus discursos, creía, en definitiva, que exageraba demasiado. Incluso llegó a darme miedo, no obstante poco a poco fueron apareciendo los hechos. ¡Eso sí que me asustó realmente! Empezaba a tener razón y muchos de los esquemas sobre los que articulábamos nuestras vidas se vinieron abajo. El hombre cambia constantemente. La historia lo demostró, Morrow lo estaba demostrando.

The night is loud (2065), de John Bectischer Engelgrove.

1 Comments:

At 7:29 p. m., Blogger O principiño da estrela do lado said...

Moitas veces temos que darnos conta que non todo está formado por esquemas ríxidos, a culpa é nosa por pensar que todo está estático. Os esquemas evolucionan, aínda que non perden a esencia... que é o que nos fai ser nós e non outra persoa.
Cando aprendo a ver a esencia da xente é cando realmente me sinto ben, porque podo ver na mirada a súa esencia, e así non me derrumbo cada dous días os meus piares.

Un principiño xurista...

 

Publicar un comentario

<< Home