Esta web apoia á iniciativa dun dominio galego propio (.gal) en Internet

miércoles, mayo 10, 2006

Los paseos nocturnos

A él le gustaba vagar por la ciudad de noche. Era así, cuando quería estar solo, tenía que estar solo. Cuando Aura me decía que era difícil comprender ciertos comportamientos suyos, que la mejor forma de conocerlo era no conocerlo nunca del todo, me ponía como ejemplo esos paseos nocturnos. Y yo siempre le replicaba: "eso lo hace cualquiera, no es cuestión de gente rara". Pero no, me equivocaba, él buscaba de la noche algo diferente, sopesaba cada gramo de polvo en el aire, aunque no empezamos a comprenderlo hasta su muerte. Aquel día fue distinto, aunque lo dejaré para más adelante. Hay cosas importantes que contar antes.

The night is loud (2065), de John Bectischer Engelgrove.

5 Comments:

At 11:54 a. m., Anonymous Anónimo said...

Fáltache poñer: Capítulo I
:p

 
At 4:29 p. m., Blogger Os_Alumnos said...

desconozco si es el capítulo I...

 
At 5:38 p. m., Anonymous Anónimo said...

Bueno... tes razón... creo que me adiantei...
;)

 
At 11:22 p. m., Blogger Príncipe hindú said...

A mi también me gustaba vagar solo de noche, especialmente en pijama... hubo un tiempo en que me refugiaba del mundo bajo el chorro de la ducha, una y otra vez, ahora me llega con una mirada a los ojos y un par de palabras para tranquilizarme. Como me dijo hace poco un chamán cubano: el hombre, al igual que todas las cosas del mundo, cambia a cada instante. Ninguno de los que leais estas palabras sereis los mismos que cuando comenzasteis a leer. En serio...

El Príncipe profeta
(Gracias a Serafín por sus palabras. El Alquimista de Coelho existe, pero es negro)

 
At 1:59 p. m., Anonymous Anónimo said...

Xa que sacou ao meu benquerido Coelho, dicirlle que ten razón, non somos os mesmos agora... que agora... pero non proque cambiemos, senón porque "fluimos"... é o devir da vida... WE como lle dixen unah vez lea o meu libro, no que decido morrer
;)

 

Publicar un comentario

<< Home